Արգամիչն արժանի է

Հովիկ Աբրահամյանը երբեք չի դադարեցրել զարմացնել հայ լայն հասարակությանը: Նրա մոտ դա ամենալավն ստացվում է ԱԺ նիստերը վարելիս, երբ «ուրույն» ռեմարկներ է անում: Բայց այնպես, ինչպես «ստացվեց» այս անգամ` Մաքսային միության առնչությամբ լրագրողների հետ ունեցած խորհրդարանա-միջանցքային հարցազրույցի ժամանակ, ուղղակի աննախադեպ էր. հնչած յուրաքանչյուր նախադասության, բառակապակցության միակ արձագանքը կարող էր լինել` «վաո՜ւ»:

Վայելենք. «Ղարաբաղն ինչ կապ ունի… մենք մեր հարցերը լուծենք, հետո Ղարաբաղի մասին կմտածենք… Ես որևէ ճնշման ներկա չեմ եղել… մենք դեռ չգիտենք, որն է մեր շահը… եթե Ֆյուլեն չի ուզում, ապա դա իր գործն է, մենք ուզում ենք» և այդպես շարունակ:
Չենք ծանրանալու ասված մտքերի ենթագիտակցական բովանդակության վրա, ասելու` Ղարաբաղի նկատմամբ արգամիչյան մոտեցումը զուտ ֆրոյդիստական է, որովհետև այդ կարծես «ղարաբաղցիք» նրան «չեն թողնում» պաշտոնական մեծ առաջխաղացումներ ունենա, ուստի և շատ անկեղծ` մատնել է յուր ենթագիտակցական մղումները, ասելով` «մենք մեր հարցերը լուծենք, հետո Ղարաբաղի մասին կմտածենք»:
Եվ կամ, երբ ասում է` «ես ներկա չեմ եղել որևէ ճնշման», նկատի ունի, որ Սերժ Սարգսյանն իրեն չի տարել հետը Հորվաթիա, ինչպես մի քանի այլ պաշտոնյաների, որտեղ էլ, ըստ ոմանց, տեղի են ունեցել այդ «ճնշումները». ասել է` արգամիչորեն մատնել է յուր նեղացածությունը:
Բոլոր դեպքերում, ըստ արժանվույնը մատուցելով Արգամիչի անկեղծությանը, լծվենք նրա պաշտպանության սուրբ գործին, որովհետև նրա շրջապատը, բացի հերքումներից, կարծես այլ բանով չի զբաղվում:
Այսպիսով, նախ` Հ. Աբրահամյանի այս և մնացյալ կարգի պատասխան-դրսևորույթները ներքին մշակութաբանական պարունակության արտահայտություն են, ուստի նրա շրջապատը պետք է սկսի այդտեղից, ու եթե ոչ տասնակի, ապա հաստատ կրկնակի պետք է ուշադիր լինի վերջինիս պատասխանների նկատմամբ: Նախ որ, թանկագին Արգամիչը ներկայացնում է երկրի երկրորդ մարմինը, և հետո, ինքը` թիմը, բավականին պատկառելի է, ու պե՞տք է ինչ-որ օ.գ.գ. ունենա` մի պահ մոռանալով յուր ինտրիգ-ցուգցվանգները, ու թշնամիներ որոնի իր իսկ պահվածքում ու չարածում ու ոչ լրագրողների` այդ առնչությամբ գրված նյութերում:
Այսպիսով.
ա) Անկեղծորեն ու ազնվորեն խորհուրդ տալ պարոն Աբրահամյանին` հնարավորինս քիչ հարցազրույցներ տա։ Խոսել ծայրահեղ դեպքերում, երբ դրա անհրաժեշտությունը կա, և այն ժամանակ, երբ Աբրահամյանը հատուկ «ծածկագիր» ունի փոխանցելու հասարակությանը, ինչու ոչ՝ յուր օպոնենտներին, թիմին: Ինչ է նշանակում ամեն միջանցքում հայտնվելիս, ամեն ՀՀԿ ԳՄ նիստից հետո հարցացրույց տալ, երբ ասելիք առանձնապես չկա, երբ չկա նաև հստակ մշակված նպատակ: Ի դեպ, կա նաև դասական մոտեցումը` առանց նեղացնելու լրագրողներին լայն ժպտալով ասել` «no comment» ու անգլիաբար հեռանալ:
բ) Հարցազրույց տալուց առաջ նրա համար պատրաստել հատուկ կոնսպեկտ` հարցերի հնարավոր տարբերակներով ու պատասխաններով, անսպասելի հարցերի հետ կապված, ինչպես վարչապետն է անում. խնդրել կրկնել, որ ժամանակ շահվի, ապա ոչինչ չասող, ընդհանուր պատասխան տրվի: Քաղտեխնոլոգիա է` տարրական:
գ) Թունավոր լրագրողների թունավոր հարցերի (աչքի առաջ ունեցեք, ասենք, նվաստիս ու նմաններին) «սանդղակ» մշակել, բարի կատակի սխեմա մշակել այդ «թունավորների» հարամ հարցերի առնչությամբ, ինչը վերջիններիս հաղթելու, իրենցից սիրվելու ամենակարճ ուղին է:
դ) Անչափ կարևոր հարցերի` Ղարաբաղի, ՀՀ արտաքին կողմնորոշումների, Ֆյուլեի և այլոց պահով միլիմետրիկ ստանդարտներ մշակել, լիկբեզ անցկացնել, շեղումներ թույլ չտալ:
ե) Եվ վերջապես` խորհուրդ տալ թաքցնել զգացմունքներն ու թաքուն մտքերը:
Հուսանք` պետականաշինության, երկրի երկրորդ ներկայացուցչական մարմնի աշխատանքների ջաղացին մի էնիքաչափ օգուտ տվեցինք:
Շնորհակալություն պետք չէ, Արգամիչ, Դուք արժանի եք:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ